Θεατρικό σεμινάριο πάνω στις "Ικέτιδες" του Αισχύλου, Αλόννησος 6-11 Σεπτεμβρίου 2013, Μουσείο Αλοννήσου

Μία λυτρωτική διαδικασία μέσα από το μύθο των Δαναϊδων

  Έχοντας ως εφαλτήριο σημείο τις "Ικέτιδες" του Αισχύλου κάνουμε την απόπειρα να προσεγγίσουμε το μύθο των Δαναϊδων."Η μυθολογία, με τα σύμβολα και τις εικόνες της, μεταδίδει ζωντανά τις βασικές αξίες της ζωής και προσπαθεί να κατανοήσει την ουσία της ανθρώπινης ύπαρξης- επικεντρώνεται στα πνευματικά κίνητρα που δίνουν νόημα στη ζωή και όχι μόνο στα ένστικτα και τη φυσική υπόσταση." *

  Σε μία περίοδο που οι αξίες και η πίστη δοκιμάζονται, φωτίζουμε εκ νέου μια ιστορία ικεσίας, που καταδεικνύει τη δύναμη της προσευχής και μας θυμίζει πως τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο.

  Κίνητρά μας η αναζήτηση, η αγάπη του τραγικού λόγου, η διέξοδος της δημιουργικότητας και η πίστη στη δύναμη της ικεσίας.

Θέατρο, χορός και μουσική θα συνοδεύσουν το ταξίδι μας.

Από την ομάδα "Νηρηϊδες":

Ιωάννα Τάγαρη , σκηνοθετική σύλληψη

Μαίρη Παππά, θεατρική διδασκαλία

Χριστίνα Κοττώρη, καλλιτεχνική οργάνωση

Ώρες σεμιναρίου: 11.00-14.00

Κόστος σεμιναρίου 50€

Πληροφορίες: 6974349525

Δηλώσεις συμμετοχής έως 3 Σεπτέμβρη 2013.

*Aldo Carotenuto

                       

Μύθος: Οι Δαναϊδες (Ικέτιδες) αρνούνται να υποταχτούν στην εξουσία των Αιγύπτιων Βασιλιάδων και διασχίζουν όλη την Μεσόγειο για να προσεγγίσουν τη γη του Άργους , πατρίδα της θρυλικής προγόνου τους Ιούς, όπου και θα ζητήσουν καταφύγιο.

Η τραγωδία «Ἱκέτιδες» αποτελεί ύμνο στη δημοκρατία και την αξιοπρέπεια της γυναίκας.

Είναι το πρώτο μέρος (και το μόνο σωζώμενο) μιας τριλογίας,  ακολουθούμενο από τις τραγωδίες «Αιγύπτιοι» και «Δαναΐδες» και από το σατυρικό δράμα «Αμυμώνη».

Η τριλογία αυτή ως σύνολο μας εισάγει σε έναν κόσμο όπου μπορούμε τουλάχιστον να φανταστούμε ότι είναι δυνατή η αλλαγή - αλλαγή από τον χαοτικό νόμο της βίας και της αδικίας στην αρμονία των αντίθετων δυνάμεων και με την αλλαγή, λύτρωση από τα παλιά βάσανα που επέβαλλαν η ιστορία και η κληρονομικότητα.

 Αισχύλος:Ο μεγάλος τραγικός γεννήθηκε στην Ελευσίνα, το 525 π.Χ. Η δημοκρατική ελευθερία και το θρησκευτικό-μυστικιστικό περιβάλλον της Ελευσίνας (λατρεία Δήμητρας – Περσεφόνης) διαφαίνονται στις τραγωδίες του στις οποίες προσδίδεται πάντα ένας μυστηριακός χαρακτήρας

βασισμένος στα υψηλά ιδανικά της δημοκρατίας.

Ο Αισχύλος αναφέρεται ανάμεσα στους μυημένους στα Μυστήρια της Ελευσίνας και λέγεται ότι είχε εκπαιδευτεί στην Πυθαγόρεια Σχολή. 

Ήταν άνθρωπος βαθιά θρησκευόμενος και έδωσε στα έργα του ένα τελετουργικό χαρακτήρα, παρουσιάζοντας τους ήρωες ενταγμένους σε μια συμπαντική νομοτέλεια μέσω της οποίας μπορούν να πορευτούν.

Ο Αισχύλος χαρακτηρίζεται ως ο Πατέρας της Τραγωδίας.  Είναι πραγματικά καινοτόμος. 

Ο ίδιος, στέκεται σε ένα αληθινό σημείο στροφής μεταξύ των αρχαίων μυστικών παραστάσεων των Μυστηρίων και αυτών που μετατράπηκαν σε έργα θεάτρου, πιο προσιτά στο ευρύ κοινό. Κανείς προγενέστερός του δεν είχε μετατρέψει τους μύθους σε κατάλληλους φορείς για την μετάδοση ιδεών. Ο Αισχύλος ενσωμάτωσε την τραγωδία μέσα σε μια φαντασία και σε οδυνηρά γεγονότα που αποκαλύπτουν την ύπαρξη άλλων πραγμάτων ή αξιών που είναι προσιτά στον άνθρωπο, πέρα από τις φανερές αξίες της φυσικής ζωής ή του θανάτου, της ευτυχίας ή του πόνου. Και δείχνει ότι αφού ο άνθρωπος τα φτάσει, το πνεύμα του μπορεί να νικήσει το θάνατο.

Πολιτική διάσταση του έργου "Ικέτιδες"

Ο μύθος των Δαναϊδων αφηγείται μία επαναστατική πράξη. Εκφράζει την αντίδραση, την πολιτική ανυπακοή 50 γυναικών, που σύμφωνα με το νόμο εκείνης της εποχής έπρεπε να παντρευτούν τα πρώτα ξαδέλφια τους. Ένας γάμος βίαιος, αιμομικτικός που τον επέβαλλαν σύμφωνα με το αττικό δίκαιο, αν μία μοναχοκόρη κληρονομούσε περιουσία. Τότε υποχρεούνταν να παντρευτεί συγγενή της για να παραμείνει η περιουσία στην οικογένεια (εσωγαμία).

Οι Δαναϊδες διεκδικούν το δικαίωμά τους στην αυτοδιάθεση ( habeas corpus), το δικαίωμά τους στη διεκδίκηση ενός ασύλου και τέλος το δικαίωμα στον έρωτα.

Απεχθάνονται τον ίδιο τον γάμο, παραμερίζουν με αηδία την ιδέα να ανήκουν σε κάποιον άντρα, αρνούνται να υποταχθούν σ'ένα τυπικό νόμο.

"Θα προτιμούσα στην κρεμάλα να πεθάνω ¨

προτού αγγίξει το κορμί μου απαίσιος άντρας

καλύτερα ο χάρος να με πάρει

τον Άδη να'χω αφέντη μου νεκρή."

Οι Δαναϊδες είναι περισσότερο επαναστατημένες παρά θύματα. Αποφασισμένες να πεθάνουν παρά να υποκύψουν είναι οι γυναίκες που διεκδικούν το δικαίωμα στο σώμα τους διακηρύσσοντας πως η καταπάτηση αυτού του δικαιώματος είναι ένα από τα αιώνια και ασυγχώρητα σφάλματα.

Παρά το φόβο και τον πανικό που νιώθουν απέναντι στους άνδρες, τους οποίους κατηγορούν συνεχώς για ασέβεια και παραβίαση των ηθικών κανόνων και της καθιερωμένης τάξης, δεν θέλουν να παραδοθούν.

Επιλέγουν να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους, να ξεριζωθούν, αρνούμενες να υποταχθούν στο νόμο που τις επιδικάζει επίκληρες στους νόμιμους δικαιούχους. Είναι μία αντίσταση απέναντι στην εξουσία (άντρες) και στην πατριαρχική κοινωνία .

από την Χριστίνα Κοττώρη