Πολιτική διάσταση του έργου "Ικέτιδες"

Ο μύθος των Δαναϊδων αφηγείται μία επαναστατική πράξη. Εκφράζει την αντίδραση, την πολιτική ανυπακοή 50 γυναικών, που σύμφωνα με το νόμο εκείνης της εποχής έπρεπε να παντρευτούν τα πρώτα ξαδέλφια τους. Ένας γάμος βίαιος, αιμομικτικός που τον επέβαλλαν σύμφωνα με το αττικό δίκαιο, αν μία μοναχοκόρη κληρονομούσε περιουσία. Τότε υποχρεούνταν να παντρευτεί συγγενή της για να παραμείνει η περιουσία στην οικογένεια (εσωγαμία).

Οι Δαναϊδες διεκδικούν το δικαίωμά τους στην αυτοδιάθεση ( habeas corpus), το δικαίωμά τους στη διεκδίκηση ενός ασύλου και τέλος το δικαίωμα στον έρωτα.

Απεχθάνονται τον ίδιο τον γάμο, παραμερίζουν με αηδία την ιδέα να ανήκουν σε κάποιον άντρα, αρνούνται να υποταχθούν σ'ένα τυπικό νόμο.

"Θα προτιμούσα στην κρεμάλα να πεθάνω ¨

προτού αγγίξει το κορμί μου απαίσιος άντρας

καλύτερα ο χάρος να με πάρει

τον Άδη να'χω αφέντη μου νεκρή."

Οι Δαναϊδες είναι περισσότερο επαναστατημένες παρά θύματα. Αποφασισμένες να πεθάνουν παρά να υποκύψουν είναι οι γυναίκες που διεκδικούν το δικαίωμα στο σώμα τους διακηρύσσοντας πως η καταπάτηση αυτού του δικαιώματος είναι ένα από τα αιώνια και ασυγχώρητα σφάλματα.

Παρά το φόβο και τον πανικό που νιώθουν απέναντι στους άνδρες, τους οποίους κατηγορούν συνεχώς για ασέβεια και παραβίαση των ηθικών κανόνων και της καθιερωμένης τάξης, δεν θέλουν να παραδοθούν.

Επιλέγουν να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους, να ξεριζωθούν, αρνούμενες να υποταχθούν στο νόμο που τις επιδικάζει επίκληρες στους νόμιμους δικαιούχους. Είναι μία αντίσταση απέναντι στην εξουσία (άντρες) και στην πατριαρχική κοινωνία .

από την Χριστίνα Κοττώρη